Stichting Jabulani Kids Zimbabwe

Acties 2006

Lustrumreis

Stichting Jabulani Kids in Zimbabwe!

Ter gelegenheid van ons vijfjarig jubileum zijn we als bestuur van stichting Jabulani Kids Zimbabwe teruggegaan naar KGVI. Wanneer u dit leest is het guur en donker buiten. In dit korte verslag proberen we u mee te nemen naar het zonnige en warme Zimbabwe.

Het is vrijdag 24 november, ons vertrek. Pretoria, Zuid-Afrika is ons verzamelpunt. Cor fungeert als taxichauffeur en met een warm welkom haalt hij ons op van het vliegveld in Johannesburg en rijdt ons naar zijn huis in Pretoria. Femke, Hilda, en Caroline komen als eerste aan en hebben er al een heerlijke dag in de warme Afrikaanse zon op zitten, als ook Eunike, Esther en Ton arriveren. We zijn compleet en zijn opgewonden over het feit dat we hier allemaal echt zijn. Een lang geplande reis, is realiteit geworden en we gaan terug naar het centrum waar het allemaal begonnen is.Het is een kort samenzijn, want nauwelijks aangekomen vertrekken Eunike, Ton, Esther, Caroline en Cor met de auto richting Zimbabwe. De auto zit vol, de klep van de kofferbak kan nog net dicht en dan is het tijd voor de tweede helft van de reis: de laatste 800 kilometer over land naar Bulawayo. Femke en Hilda zullen samen met de bus naar Zimbabwe gaan.

De reis verloopt goed en we genieten van de Afrikaanse taferelen die aan ons voorbij schieten: de prachtige groene heuvels, de soms stoffige wegen, de drukte bij de grens, de mooie Afrikaanse mensen, de ezelkarretjes, de koeien op de weg, de mensen te voet met van alles op hun hoofd gestapeld. Het is goed om weer terug te zijn. Reikhalzend kijken we de laatste kilometers uit naar de straten van Bulawayo. Het heuvelachtige landschap voor Bulawayo lijkt niet op te houden. Na iedere heuvel denken we dat we er zijn, maar het duurt allemaal langer dan we willen. Eindelijk herkennen we de grote weg naar het centrum en voordat we het weten rijden we langs Ascot, het winkelcentrum. Iedereen is opgewonden en herkent de stad en voelt zijn eigen herinneringen weer naar boven komen. Voor sommigen is het meer dan 6 jaar geleden dat ze er geweest zijn, voor anderen korter. Voor Ton en Caroline wordt het zelfs de eerste keer dat ze KGVI zullen zien.

in de tuin van het KVGI

Eindelijk arriveren we in KGVI en we worden warm onthaald. Wanneer we het centrum binnen lopen ontmoeten we kinderen en stafleden, die ons gillend en vreugdevol om de hals springen. Het is een feest van herkenning en we genieten om weer terug te zijn. Wat geweldig om mensen te ontmoeten die we al lang niet hebben gezien en waar we in het verleden zo intensief mee zijn opgetrokken. Het is bijzonder en emotioneel. Iedereen is op zoek naar zijn eigen herinneringen, verhalen worden opgehaald en anekdotes verteld. 's Avonds eten we weer voor het eerst sadza. Er is zelfs een klein stukje vlees. We zitten gezellig in de huiskamer van Rainbow, één van de woonunits en eten met onze handen. Het is soms net een droom, maar we zijn er echt.

We hebben 40 kilo aan spullen meegenomen voor KGVI. Het is allemaal ingezameld door de Prins Florisschool in Zoetermeer. De spullen variëren van pennen, potloden, gummen, tot verband, zeep, tandenborstels en spelletjes. Wanneer we de plasticzakken overhandigen aan Inez, de directrice, staat ze verbaasd en is ze dankbaar. Wat een verrassing.

Inez neemt ons mee door de gangen van het centrum voor een rondleiding. We nemen een kijkje in de klassen en het is leuk om te zien hoe intensief de kinderen bezig zijn. In de kooklokalen wordt cake gebakken, bij de houtbewerking zijn jongens bezig met het schaven, timmeren en lakken van schoenenrekjes, kapstokken en andere handige dingen. In de dovenklas wordt wiskunde gegeven en buigen de kinderen hun hoofd over de moeilijke breuken. Ze zijn leergierig en staan te springen om het juiste antwoord te geven. En bij de art-les zien we hoe kinderen tekenen en sieraden maken. Wanneer we over het schoolplein lopen horen we de marimba-band spelen in het muzieklokaal. Het muzieklokaal is door onze stichting gesponsord en het is leuk om te zien dat het gebruikt wordt en dat de kinderen muzieklessen krijgen. Op het grasveld voor de fysiotherapie organiseren twee vrijwilligers uit Nederland een hindernisparcours. We zien gehandicapte kinderen vol enthousiasme op hun knieën kruipen, over rollen klauteren en door een slurf kruipen. Ze zijn fanatiek en het is geweldig om te zien met hoeveel plezier de kinderen dit doen en hoe ze met hun handicap zo snel kunnen bewegen. We staan ze aan te moedigen en we juichen me ze mee. We zien dat het boomgaardproject goed loopt en we kunnen met eigen ogen de nieuwe schoolbus aanschouwen.

Als we al deze activiteiten zien, beseffen we weer, wat een bijzondere plek KGVI is voor gehandicapte kinderen. Ze krijgen hier een kans om dingen te leren en om voor zichzelf te zorgen. Ze kunnen lezen en schrijven en ze leren voor zichzelf op te komen. Ze leren om elkaar te helpen, ze zien elkaars beperkingen en ondersteunen elkaar daarin. En in de woonunits oefenen ze elke dag hoe het is om zelf te koken, boodschappen te doen, schoon te
maken en de was te doen.

houtbewerking in KVGI

Tijdens de rondleiding zien we ook dat de daken en plafonds van de gebouwen in slechte staat zijn. Een week geleden is er een grote hagelstorm geweest en dit heeft veel wateroverlast veroorzaakt. Daken zijn doorgezakt en plafonds zijn gaan lekken. Bomen zijn omgewaaid en fruit is door de hagel verwoest. Inez wijst onze de waterschade aan, doorgezakte daken en grote natte, bruine vochtplekken sieren het plafond. De bibliotheek is het ergste getroffen. Het plafond is één natte bruine plek en er is kortsluitinggevaar, omdat elektriciteitsdraden los zijn komen te hangen. Het is triest om te zien. We nemen foto's en beseffen dat dit een belangrijk nieuw project voor de stichting zal zijn. Er is hard geld nodig om dit op te knappen.

We ontmoeten het bestuur en de hoofden van de verschillende afdelingen van KGVI. Inez heeft een goed team om zich heen. Dit zijn mensen die hart hebben voor de kinderen en de kinderen willen helpen. De organisatie zit goed in elkaar en dat geeft vertrouwen.

De week zit vol activiteiten.We zijn jury bij de jaarlijkse cooking competition en we zijn een dag naar Matopos national park geweest. De Lyana-band gaf weer een prachtig optreden en voordat we het weten zit de week er al op. Onze laatste dag gaat ook gepaard met de laatste schooldag van het jaar voor de kinderen. De dag waarop de diploma's en prijzen worden uitgereikt. We zien ouders hun kinderen enthousiast en gillend om de hals springen als ze hun prijs in ontvangst nemen. Ik kijk naast me en zie verschillende bestuursleden een traantje wegpinken. Het is geweldig om te zien dat er van deze kinderen wordt gehouden en dat de ouders trots zijn. Je leest de verschrikkelijkste verhalen over Zimbabwe, maar gelukkig gebeuren er ook nog heel veel mooie dingen. Tot slot geeft de Lyana-band weer een daverend optreden. Wanneer het slotlied wordt gespeeld, staan de ouders, leraren en kinderen te dansen en is iedereen vrolijk. En wij, wij staan er tussen en dansen mee. Met kippenvel en vol ontroering.

Rolstoelbus

Dan is het weer tijd om afscheid te nemen. Het was een geweldige week. Als stichting voelen we ons des te meer verbonden met het centrum en het heeft ons goed gedaan om hier te zijn. Het is een bijzondere plek, met bijzondere mensen en kinderen. We voelen een sterkere onderlinge band met elkaar en met Inez en het centrum. We hebben openhartige gesprekken gehad met Inez, over de zorgen en moeilijkheden van KGVI. Over de moeilijke economische omstandigheden in Zimbabwe, en over haar dankbaarheid voor al het werk dat Jabulani Kids voor KGVI doet. We beseffen hoe groot ons aandeel is in het voortbestaan van het centrum en zien ook hoe belangrijk ons werk is. Er zijn weer nieuwe plannen en projecten ontstaan en vol goede en frisse moed zullen we verder gaan met ons werk. Het geeft voldoening dat het geld goed gebruikt wordt en dat deze kinderen een kans krijgen. Het was een reis om nooit te vergeten. Wie weet komen we over 5 jaar weer terug.

Zij gaat er voor; Wij gaan er voor!

collecteSabrine van Oort werkt als leerkracht op de Prins Florisschool in Zoetermeer. Zij heeft onbetaald verlof opgenomen om in de school van het King George VI Children’s Rehabilitation and Learning Centre als vrijwilligster een paar maanden te gaan werken.
In de week van 13 t/m 17 november wordt er in de Kerk in schoolviering ingegaan op het thema: “je naaste dienen”.

Wij, als collega’s, vinden het een buitengewoon betrokken initiatief en een moedig besluit. Als Christelijke school staan we er ook helemaal achter en vinden dat we zo’n initiatief moeten steunen.
Voor het zendingsgeld, dat dagelijks gespaard kan worden, wordt geprobeerd een actueel project te kiezen. Het was dan ook vanzelfsprekend voor ons om vanaf augustus de Stichting Jabulanikids Zimbabwe te gaan helpen en zo met onze collega mee te gaan (denkbeeldig). Om het inzichtelijk te maken voor kinderen en ouders is er een spaarkaart in iedere groep. Er kunnen pennen (€ 0,50), schriften (€ 2,50), boeken (€ 10,00), loopkrukken (€ 40,00) en rolstoelen (€ 200,00) worden gespaard. Daarnaast laat een thermometer de stijging zien per klas.
Voor de kinderen is het een bijzondere ervaring: de juf/ jouw juf is er een tijdje niet, omdat ze in een ontwikkelingsland anderen helpt. Kinderen kwamen spontaan in actie. Groep 8 heeft een klassenavond gehouden, waarmee ruim € 60,00 werd opgehaald. Met heitje voor een karweitje wist een meisje zeker € 26,00 bij elkaar te sparen. Geweldig toch.
Via de mail houdt Sabrine ons van haar ervaringen op de hoogte. Wij allen, collega’s, kinderen en ouders voelen ons zeer betrokken met de schrijnende situaties, die er zijn. Zo gaan twee ouders hun zelfgemaakte kaarten verkopen in de hal van school. Nog net op de valreep konden we kleding, schoenen, lakens, e.d. inzamelen, die op 21 oktober op transport zijn gegaan. In totaal 26 grote blauwe vuilniszakken in 4 dagen tijd.
Momenteel worden de kleinere en lichtere artikelen verzameld, die bestuursleden met hun bagage kunnen meenemen, als zij op bezoek gaan. ( i.p.v. een schoenendoosactie is het nu een grote dozenactie) In de hal is daarvoor door ouderraadsleden een informatietafel ingericht en hangt de Jabulani-vlag erboven te pruiken.

De collecte na afloop is natuurlijk bestemt voor stichting Jabulani Kids Zimbabwe. Al met al een fijn project waar iedereen enthousiast voor is.
Stichting Jabulani Kids Zimbabwe dankt de Prins Florisschool en in het bijzonder Lidy Vons, hartelijk voor hun acties!

Container met spullen naar Zimbabwe

Stichting Jabulani Kids Zimbabwe heeft de afgelopen maanden revalidatiematerialen ingezameld om naar Zimbabwe te sturen. Deze spullen zijn onlangs verscheept in een container van een ander project, dat ook actief is in Zimbabwe. Dit is de Stedenband Haarlem-Mutare, die nog ruimte over had in hun container, en die gaten zijn nu opgevuld met belangrijke spullen voor het King George VI centrum. Lees hier meer. De container zit vol, de deuren zijn dicht. Klaar om naar Zimbabwe verscheept te worden. Wat moet het geweldig voor de kinderen, het personeel  en de directie zijn, als ze straks in Zimbabwe alle spullen in ontvangst mogen nemen. Net Sinterklaas toch!

 

Container met spullen naar Zimbabwe

Hilde bij spullen

Al een jaar lang stonden er spullen opgeslagen om naar Zimbabwe gebracht te worden. Revalidatiemateriaal, dat we ooit eens hebben gekregen, maar die te groot waren om met een koffer in het vliegtuig mee te nemen. Aangezien een container te duur was, bleven de spullen staan en vroegen we ons af hoe we de spullen in Zimbabwe konden krijgen.
Maar vanuit een onverwachte hoek kregen we goed nieuws: voor een sportproject in Mutare, in het oosten van Zimbabwe, werd een  container vanuit Nederland verstuurd. Via via kregen we te horen dat er nog ruimte over was en dat we gratis de gaten mochten opvullen!
Binnen een maand hebben we heel wat spullen verzameld. En met 2 busladingen vol materialen zijn we naar de container in Brabant gereden. De spullen en materialen varieerden van rollators, krukken, orthopedische schoenen, statafels, anti-decubituskussens, looprekjes, dozen vol met incontinentiemateriaal, tot dozen vol met potloden.
Tot slot verzamelde de Prins Florisschool in Zoetermeer ook nog 26 vuilniszakken vol met kleding en schoenen. Wat een geweldige verzameling van spullen. Mijn familie en collega’s wil ik hierbij bedanken. Want door middel van gesponsorde pakketten, konden we voor alle kinderen van KGVI nieuw ondergoed en sokken kopen. Ook dit ging mee in de container.
Deze vorm van hulp, het sturen van materialen, hebben we nog niet eerder aan KGVI kunnen geven. Het is 100 procent hulp, zonder kosten, we zijn er trots op dat dit mogelijk is geworden.

Tentoonstelling foto's King George VI centrum

Een aantal foto's uit het King George VI centrum worden geëxposeerd in het Militair Revalidatiecentrum Aardenburg (MRC).

Mont Blanc expeditie

Nanne heeft met haar expeditieploeg de top van de Mont Blanc gehaald. In haar logboek stond de volgende tekst:"...Daar stonden we dan met zijn vijven, 's ochtends om 8 uur op het dak van Europa. Mensen staan op de top van de Mont Blanc met de vlag van JKZ in de handenWat een beleving, een emotioneel moment voor iedereen. Hier hebben we maanden naar toe gewerkt en het is ons gelukt. Tranen van geluk kwamen bij iedereen op! Doordat we met redelijk snel omhoog waren geklommen hadden we de tijd om te genieten van het uitzicht, foto's te maken en natuurlijk de vlag van Jabulani Kids met trots in de wind te laten wapperen. ..."

Nanne Boekholt is studente aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen en organiseert in het teken van haar afstudeerstage een Mont Blanc expeditie (bergbeklimmen) voor medewerkers van de hogeschool. Over de reden om stichting Jabulani Kids Zimbabwe als het goede doel te kiezen bij deze expeditie zegt Nanne:
"Ik ben van mening dat wanneer je als individu de mogelijkheid hebt om deel te nemen aan een dergelijke zware expeditie je met deze kracht andere, minder bedeelde mensen moet inspireren en laten profiteren. Ik zie veel overeenkomsten met het King George Centrum en mijn visie, namelijk een holistische benadering van revalidatie en fysiotherapie. Dat sprak mij erg aan, dit is namelijk de strategie die ik hanteer voor het trainen van de expeditieleden voor de Mont Blanc beklimming. Daarnaast is mijn project een onderdeel van mijn studie en betrek ik docenten van de hogeschool hierbij, onderwijs dus. "
Een gedeelte van het inschrijfgeld van de expeditieleden gaat naar stichting Jabulani Kids Zimbabwe. Daarnaast wordt er van de expeditieleden verwacht dat zij hun (sociale) omgeving op de hoogte brengen van het goede doel en zo donaties werven.

De expeditie heeft plaatsgevonden tussen 7 tot en met 14 juli 2006.

Een verslag van de tocht:

"woensdag was het toch echt zover, we vertrokken richting de Mont Blanc. Het beklimmen van de Mont Blanc zou uiteindelijk drie dagen in beslag nemen. Donderdagochtend half twee vertrokken we in touwgroepen van twee aan twee met een gids, door het holst van de nacht. Met hoofdlampjes begonnen we aan de klim. Als vuurvliegjes in de nacht gingen we over de enorme gletsjer richting Dome de Goutter, Valot Bivak en de sneeuwgraat die ons naar ons uiteindelijke doel zou leiden: de top van West-Europa's hoogste berg, de Mont Blanc. Ook al was de route uitvoerig besproken en gevisualiseerd, de klim naar boven leek eindeloos. Was het de hoogte die het zo zwaar maakte, de aantrekkende wind en mistflarden of toch de eigen conditie?
Maar, eindelijk stonden we dan met zijn vijven, ‘s ochtends om 8 uur op het dak van Europa. Wat een beleving, een emotioneel moment voor iedereen. Hier hebben we maanden naar toe gewerkt en het is ons geluk. Tranen van geluk kwamen bij iedereen op! Doordat we redelijk snel omhoog waren geklommen hadden we de tijd om te genieten van het uitzicht, foto‘s te maken en natuurlijk de vlag van Jabulani Kids met trots in de wind te laten wapperen.
Al snel koelden we flink af en werd de afdaling voorbereidt. De afdaling zou nog zeker 4 uur in beslag nemen. WE MADE IT! In elf zware uren klommen we van 3140m naar 4806m en terug. Een bijzondere prestatie voor een team dat zes maanden geleden nooit had durven dromen dit te kunnen verwezenlijken."

Zie ook de website van de expeditie: www.montblanc-expeditie.nl

Mytylschool de Ruimte zet zich in voor stichting Jabulani Kids Zimbabwe

Dit schooljaar zetten de leerlingen van mytylschool de Ruimte zich in voor de leerlingen van het King George VI centrum in Zimbabwe. jonge vrouw staat voor een scherm met een email programma eropEr zijn verschillende succesvolle acties georganiseerd.
De acties werden gestart met het oplaten van ballonnen in de hoop dat er 1 in Zimbabwe terecht zou komen, helaas is dit niet gelukt maar het was een kleurrijke dag. Femke van Gastel heeft namens stichting Jabulani Kids in een aantal klassen iets verteld over de school in Zimbabwe en het leven daar. Ook de sportdag stond in het teken van Afrika.
Nadat iedereen kennis had gemaakt met het project ging in het najaar de eerste actie van start. In diverse klassen zijn mooie kersttekeningen gemaakt. Een jury van leerlingen heeft de 8 mooiste tekeningen uitgekozen en van deze tekeningen zijn kerstkaarten gemaakt die verkocht zijn aan familie, vrienden, kennissen, collegae enzovoorts. Het was een zeer geslaagde actie, en leverde ruim 1300 euro opgeleverd.

In het voorjaar volgde een tweede actie; een sponsorroller/loop, waarbij kinderen een zo groot mogelijke afstand hebben afgelegd. jonge vrouw staat met een cheque ter waarde van 4000 euro in haar handDeze actie werd geopend door marathonloper Hugo van de Broek. Heel toepasselijk omdat hij samenwoont met een Afrikaanse vriendin. Na het startsein werd er hard gelopen of gereden met de fiets/rolstoel of handbike. Iedereen heeft enorm zijn best gedaan en er werden onverwachte sportprestaties neergezet. Knap hoor! Na afloop nam Hugo van de Broek de symbolische cheque aan. Ook deze actie was een groot succes en leverde 1900 Euro op.
De laatste actie van Mytylschool de Ruimte werd gehouden tijdens de zomermarkt. Met een rommelmarkt werd geprobeerd het bedrag voor de kinderen in Zimbabwe nog verder te vergroten. Het project werd maandag 3 juli afgesloten met het overhandigen van een cheque, met het totaalbedrag, aan Esther van der Steeg van stichting Jabulani Kids. Namens de kinderen in Zimbabwe, iedereen enorm bedankt voor zijn/haar inzet!"

Zie ook de website van de school: www.deruimte.nl



Ga naar navigatie